Leemte in de wet?
De arts moet voorafgaandelijk aan de euthanasie enkele criteria aftoetsen.
Eén daarvan is het nagaan van de handelingsbekwaamheid van de patiënt op het moment van het euthanasieverzoek.
Elke handelingsbekwame patiënt kan een wilsverklaring afleggen waarin hij diens wil over het levenseinde kenbaar maakt voor het geval hij zelf niet meer in staat is om zijn wil uit te drukken.
Het gaat om een expliciet verzoek om euthanasie toe te passen wanneer hij fysisch of psychisch ondraaglijk lijdt en zich daardoor in een uitzichtloze situatie bevindt.
Evenwel volstaat dergelijke voorafgaande wilsverklaring in de praktijk enkel indien de patiënt door zijn aandoening
in de fysieke onmogelijkheid is zijn actuele wens kenbaar te maken (bvb. coma of verlamming)
Indien de patiënt zich niet in deze fysieke onmogelijkheid bevindt, dient hij de wilsverklaring nog eens mondeling te herhalen op het ogenblik van het verzoek. Hiermee geeft de patiënt aan dat zijn voorafgaandelijke wilsverklaring nog actueel is.
Patiënten die getroffen zijn door dementie of Alzheimer zijn evenwel niet langer handelingsbekwaam en kunnen op
het ogenblik van het actueel verzoek hun wil dus niet op rechtsgeldige wijze kenbaar maken.
De huidige euthanasiewet heeft dus tot gevolg dat patiënten met dementie of Alzheimer in de praktijk geen recht hebben op euthanasie.
Uitbreiding van de wet
Vandaag roept dokter Mark De Ridder, diensthoofd Palliatieve zorg in UZ Brussel, in een artikel in Knack onze Minister van Volksgezondheid op om werk te maken van een uitbreiding van de euthanasiewet om zo patiënten die lijden aan dementie of Alzheimer ook het recht te geven om zelf te beschikken over hun levenseinde wanneer zij ondraaglijk lijden door hun ziekte.
Meer informatie?
Hebt u vragen over de werking van de huidige euthanasiewet?
Advox Advocaten helpt u hier graag bij verder.
Hebt u een vraag over deze blog of wenst u een advies te bekomen, contacteer ons dan via secretariaat@advox.be of 03/633.30.77.
